حکمت11تا20نهج البلاغه

حكمت 11

وَ قَالَ [عليه السلام] إِذَا قَدَرْتَ عَلَى عَدُوِّكَ فَاجْعَلِ

الْعَفْوَ عَنْهُ شُكْراً لِلْقُدْرَةِ عَلَيْهِ .

 اگر بر دشمنت دست يافتى ،

بخشيدن او را شكرانه پيروزى قرار ده.

حكمت 12

وَ قَالَ [عليه السلام] أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اكْتِسَابِ الْإِخْوَانِ

وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَيَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ .

 ناتوان ترين مردم كسى است كه در دوست يابى ناتوان است ،

و از او ناتوان تر آن كه دوستان خود را از دست بدهد.

حكمت 13

وَ قَالَ [عليه السلام] إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْكُمْ أَطْرَافُ

النِّعَمِ فَلَا تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّكْرِ .

 چون نشانه هاى نعمت پروردگار آشكار شد،

با ناسپاسى نعمت ها را از خود دور نسازيد.

حكمت 14

وَ قَالَ [عليه السلام] مَنْ ضَيَّعَهُ الْأَقْرَبُ أُتِيحَ لَهُ الْأَبْعَدُ .

 كسى را كه نزديكانش واگذارند ، بيگانه او را پذيرا مى گردد.

حكمت 15  

 وَ قَالَ [عليه السلام] مَا كُلُّ مَفْتُونٍ يُعَاتَبُ .

هر فريب خورده اى را نمى شود سرزنش كرد.

حكمت 16

وَ قَالَ [عليه السلام] تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِيرِ

حَتَّى يَكُونَ الْحَتْفُ فِى التَّدْبِيرِ .

 كارها چنان در سيطره تقدير است كه چاره انديشى

به مرگ مى انجامد.

حكمت 17

وَ سُئِلَ [عليه السلام] عَنْ قَوْلِ الرَّسُولِ ص غَيِّرُوا الشَّيْبَ

وَ لَا تَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ فَقَالَ ع إِنَّمَا قَالَ ص ذَلِكَ وَ الدِّينُ قُلٌّ فَأَمَّا

الْآنَ وَ قَدِ اتَّسَعَ نِطَاقُهُ وَ ضَرَبَ بِجِرَانِهِ فَامْرُؤٌ وَ مَا اخْتَارَ .

 (از امام پرسيدند كه رسول خدا (ص) فرمود : موها را رنگ كنيد

و خود را شبيه يهود نسازيد يعنى چه ؟ فرمود) پيامبر (ص) اين سخن

را در روزگارى فرمود كه پيروان اسلام اندك بودند، اما امروز كه اسلام

گسترش يافته ، و نظام اسلامى استوار شده ،

هر كس آن چه را دوست دارد انجام دهد.

حكمت 18   

 وَ قَالَ [عليه السلام] فِى الَّذِينَ اعْتَزَلُوا الْقِتَالَ مَعَهُ

خَذَلُوا الْحَقَّ وَ لَمْ يَنْصُرُوا الْبَاطِلَ .

(درباره آنان كه از جنگ كناره گرفتند) حق را خوار كرده ،

باطل را نيز يارى نكردند.

حكمت 19

وَ قَالَ [عليه السلام] مَنْ جَرَى فِى عِنَان أَمَلِهِ عَثَرَ بِأَجَلِهِ .

 آن كس كه در پى آرزوى خويش تازد ، مرگ او را از پاى در آورد.

حكمت 20

وَ قَالَ [عليه السلام] أَقِيلُوا ذَوِى الْمُرُوءَاتِ عَثَرَاتِهِمْ فَمَا

يَعْثُرُ مِنْهُمْ عَاثِرٌ إِلَّا وَ يَدُ اللَّهِ بِيَدِهِ يَرْفَعُهُ .

 از لغزش جوانمردان در گذيريد، زيرا جوانمردى نمى لغزد

جز آن كه دست خدا او را بلند مرتبه مى سازد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: